maandag 2 januari 2012

31 december 2011 Crew Change-over

Ik schrijf dit laatste bericht vanuit mijn home basis in Waregem. Inderdaad, ik ben vandaag weer thuis. Zondagmorgen in Grand Junction vertrokken naar de luchthaven omstreeks 7:30 am. Huurwagen ingeleverd en vliegtuig om 8:57 am naar Denver, dan vliegtuig naar Washington DC, dan vliegtuig naar Brussel. Aangekomen in Brussel deze morgen om 8:30, anderhalf uur later dan voorzien. Trein naar Waregem en thuis aangekomen rond 11:30.
Onze mini jet naar Denver.

Het avontuur is ten einde. Rest mij nog een tweetal studies in te vullen en een stagerapport te schrijven voor Victoria haar school.
Zaterdag arriveerde crew 110A rond 12:45 aan de hab. Iets later dan voorzien.

Bleek dat zij hun voedselpaketten vergeten waren. Die zouden pas de volgende dag ter plaatse gebracht worden. Het team bestond uit 6 studenten van de universiteit van Wisconsin, een zeer jong team. De volgende crew briefen duurt toch wel minstens anderhalf uur.

Wij konden pas de hab verlaten iets na 2:00 pm. We keken toch wel uit naar het einde. Het leven in de hab is heel intens, het onderzoek, de EVA's, koken, afwassen, het onderhoud, de engineering en vele uren rapporten schrijven. 14 dagen is dan ook meer dan genoeg. De ontlading is heel groot eens je het station mag verlaten.

De eerste stop was het Hollow Mountain benzine station om de wagen wat bij te tanken en een kleine snack te kopen met een echte cola en wat chocolade.
De commander is aangesteld om met de wagen te rijden en de crew veilig en wel naar Grand Junction te brengen, een trip van 2u30. We zijn een lichte maaltijd gaan nuttigen in Apple Bees. Je verlangen naar een echte maaltijd is groot maar je ondervind dat je maag zich toch wel moet aanpassen na twee weken van freez dried food.

Verder besloten we de overgang naar het nieuwe jaar te vieren in besloten kring. We ontdekten dat er een gratis jacuzzi in het hotel was en hebben daar dankbaar gebruik van gemaakt.

Jammer genoeg moesten wij de jacuzzi verlaten om 10:00 pm. De rest van de avond brachten we in de kamer door. We hadden een dikke sigaar gekocht en opgestoken om de Amerikaanse traditie van een geslaagde missie in ere te houden, remember the Apollo missions. En nee, niemand van de crew is roker, we deden alsof en voelden enorme verbondenheid en vriendschap met onze succesvolle missie.

Door de invloed van de drank en de oververmoeidheid was ik genoodzaakt mijn bed op te zoeken nog voor de jaarwissel. Van het afscheid met Karon en David kan ik me dus niet veel meer herrinneren. David en Karon vertrokken heel vroeg in de ochtend en Leandro en Victoria namen dezelfde vlucht met mij naar Denver. Aster had besloten iets later te vertrekken en ook nog een dag in Washington DC te verblijven. In Denver moest ik definitief afscheid nemen van Leandro en Victoria. Een hartelijke omhelzing was het laatste feit samen. De krop in mijn keel heb ik kunnen verbergen. Je beseft dat je elkaar waarschijnlijk nooit meer zal ontmoeten en dat is zwaar, zeker als je twee weken in een heel unieke en buitenaardse omgeving hebt kunnen samenleven. Dat vergeet je nooit. Ik zal hen missen. I'll never forget!



Geen opmerkingen:

Een reactie posten