19 december Sol 2

Vandaag eindelijk eens kunnen ontwaken zonder hoofdpijn. Heb er in mijn vorig bericht niets van laten blijken maar kort na aankomst in de hab kwam een hardnekkige hoofdpijn postvatten. Gisterenavond was het zo erg dat ik efkes op mijn bed moest gaan rusten. Daardoor kon ik de food study briefing niet bijwonen. Pas laat op de avond werd het iets beter en deze morgen voelde ik me als herboren. Wellicht heeft dit opnieuw met de hoogte (1500 meter) en de lage vochtigheid te maken of misschien ook de jetlag.In Hanksville heb ik op aanraden van Karon medicatie gekocht voor het openhouden van de sinussen. Ik neem deze nu twee dagen in en dat blijkt te werken. Maar ook dit hoort bij de simulatie, dus geen geklaag.

De taakverdeling loopt nu vlot. De crew die in de voormiddag op EVA gaat maakt het avondeten klaar. De EVA-crew van de namiddag zorgt voor ontbijt en middagmaal. De non EVA-crew zorgt ook telkens voor het aankleden of suit-up en bij terugkeer voor het herladen van de backpacks. Deze morgen was ik ingedeeld bij de eerste EVA-crew samen met Aster en Victoria. Voor de voorbereiding van de crew moet toch wel een driekwartier uitgetrokken worden. Bij het begin van de rotatieperiode zijn nieuwe helmen in gebruik genomen. Daardoor is het zicht door het vizier toch heel wat beter dan vorige missie. Probleem is wel nog altijd het beslaan van het vizier.

We vertrokken op EVA omstreeks 8:45 richting noord-oosten en dit voor een duur van meer dan twee uur. De route die we hoopten te volgen was heel moeilijk te vinden en we reden al meteen verkeerd. Met wat hulp van de GPS van Aster raakten we toch op het goede spoor en het zou een van de meest onvergetelijke EVA's worden ooit. Fenomenale beelden passeerden ons vizier. Mars op en top. Onvergetelijk! We konden het niet laten om om de haverklap halt te houden en foto's te nemen.

Radiocontact verloopt heel slecht, via biepgeluiden op de radio konden we de andere crewleden aangeven dat ze moesten stoppen, heel vervelend. Maar het zicht maakte alles goed. Als je in ruimtepak in deze omgeving op verkenning bent, dan kan je niet beschrijven wat er allemaal door je hoofd gaat. Dit gevoel is met niets te vergelijken. Dit nemen ze van mijn nooit meer af.

Tijdens de rit op deze vlakte werd onze aandacht getrokken door glinsteringen op de bodem. David onze crew geoloog wist ons te vertellen dat het om moscovite bleek te gaan, heel indrukwekkend. Even verderop gigantische hoeveelheden oesterfosielen. Dit moet dus ooit een zee geweest zijn.















Ook David, Leandro en Karon gingen op EVA en onderzochten de bodemdichtheid. David had hiervoor zwaar materiaal overgebracht en nam verschillende stalen.

Morgen gaan opnieuw twee EVA's uitgevoerd worden en dit is vooral te danken aan het zeer mooie weer. Het labowerk kan dus even wachten, alhoewel we morgen met het planten van de zaden zullen starten en wateranalyse van het drinkwater hopen uit te voeren. Ik kan alvast melden dat de sfeer bijzonder goed is en alles vlot verloopt en dat kan alleen maar omdat we over een fantastisch team beschikken. Deze avond werd er al heel wat afgelachen. Good night.