Zonsopkomst gezien vanuit de hab, foto genomen door Aster.
We ondervinden dat onze geplande activiteiten telkens iets later van start gaan. We sliepen allemaal iets langer en de eerste EVA ging pas van start omstreeks 10:00 am. Iedere avond moeten verschillende rapporten worden geschreven en doorgestuurd naar Misson Support en dat neemt uren in beslag. De rapporten: Commanders Check-in Report, Commanders Report, Science Report, EVA Report, Journalist Report. Het Commanders report moet telkens binnen zijn voor 7:00 pm, maar ik geraak er bijna nooit. En dan is er nog de Food Study daily reports.
Sommige rapporten zijn overbodig want er moet telkens hetzelfde geschreven worden. Anderzijds is het een soort controle van ieder onderdeel van de missie en crew. We leven nu al dagen op de adrenaline van het fantastische van deze missie dat we niet beseffen hoe zwaar het wel is. En vandaag was voor mij een van de zwaarste ooit, maar ik heb het goed doorstaan en de voldoening was achteraf bijzonder groot.
We ondervinden dat onze geplande activiteiten telkens iets later van start gaan. We sliepen allemaal iets langer en de eerste EVA ging pas van start omstreeks 10:00 am. Iedere avond moeten verschillende rapporten worden geschreven en doorgestuurd naar Misson Support en dat neemt uren in beslag. De rapporten: Commanders Check-in Report, Commanders Report, Science Report, EVA Report, Journalist Report. Het Commanders report moet telkens binnen zijn voor 7:00 pm, maar ik geraak er bijna nooit. En dan is er nog de Food Study daily reports.
Sommige rapporten zijn overbodig want er moet telkens hetzelfde geschreven worden. Anderzijds is het een soort controle van ieder onderdeel van de missie en crew. We leven nu al dagen op de adrenaline van het fantastische van deze missie dat we niet beseffen hoe zwaar het wel is. En vandaag was voor mij een van de zwaarste ooit, maar ik heb het goed doorstaan en de voldoening was achteraf bijzonder groot.
We zijn dus gisteren de nacht ingegaan met een verwarming die maar half functioneerde. Deze morgen was het beneden niet te doen. De zeep waarmee we de helmen aan de binnenkant insmeren tegen condensatie was bevroren. We besloten dan toch de verwarming opnieuw op te starten en af te wachten wat er zou gebeuren. De CO dectoren bleven dit keer stil en we konden ons terug opwarmen.
Gisteren waren Aster, Leandro en Karon op verkenning gegaan naar de rivier de Muddy Creek, maar zij standden op een goeie honderd meter wegens ondoordringbaar struikgewas. Vandaag ondernamen David, Leandro en mezelf een nieuwe poging. Doel was bodemdichtheid meten op drie verschillende plaatsen, bodemstaal en waterstalen. We waren goed ingepakt want het had vannacht gevroren tot -16°C en deze morgen was het nog altijd bitterkoud.
De rit naar Muddy Creek duurt maar 20 minuten, maar dan moesten we nog 2 km te voet en dit keer hadden we 20 kg materiaal te dragen voor de bodemstalen en bodemdichtheid. Het zou een van de zwaarste EVA's worden ooit. Zelfs de getrainde mannen als David en Leandro hadden het op een bepaald moment moeilijk. Afdalingen en rotsen beklimmen en dit heen en terug. Ik heb afgezien als de beesten.
De EVA heeft in totaal drie uur geduurd waarvan we er twee uur en twintig minuten van gelopen hebben. Maar het landschap die we te zien kregen maakte alles goed. We waanden ons op een andere planeet, onvoorstelbaar en indrukwekkende beelden kregen we te zien.
We vonden ook een ingang door het struikgewas en bereikten de half bevroren rivier. Dit keer kon ik een waterstaal nemen van stromend water.
De voldoening was groot. Even later deden we op drie plaaten metingen van de bodemdichtheid met de penetrometer en werd een bodemstaal genomen.
Onderweg had David zonder het te merken zijn radio verloren, maar na een kort zoektocht vonden we die gelukkig terug. Geoloog David was verwonderd wat hij allemaal te zien kreeg en zijn enthousiasme was bijzonder groot. We vonden in de structuur van de imense wande van de kloof sporen van aardbevingen.
Even verder stonden we even stil om de prachtige en buitengewone natuur te bewonderen en plots zag ik iets tussen de rotsen bewegen. Leven op Mars, ja, maar dan in de vorm van een uil. Wat moet dat beest gedacht hebben toen we daar stonden te kijken. Maar dan moest het zwaarste nog komen de terugtocht met beklimmingen opnieuw met de 20 kg materiaal met daarbij nog onze ruimtepakken.
Intussen was het middag geworden en de zon stond hoog aan de hemel en we ondervonden al snel dat we teveel kledij aanhadden. Uitdoen kon niet en dus was het zweten geblazen in onze helmen en pak. Zelden heb ik in mijn leven zo afgezien. We moesten een hoogte overwinnen van 174 meter terug naar onze voertuigen. Op verschillende plaatsen moesten we even op adem komen, ook Leandro en David en dan te bedenken dat ik met 50 op de teller de oudste ben van de crew.
Maar opgeven staat niet in mijn woordenboek en de voldoening was achteraf bijzonder groot. We feliciteerden elkaar toen we na drie terug aan de hab kwamen voor onze geslaagde EVA. De teamgeest is er met deze missie nog groter op geworden.
De rit naar Muddy Creek duurt maar 20 minuten, maar dan moesten we nog 2 km te voet en dit keer hadden we 20 kg materiaal te dragen voor de bodemstalen en bodemdichtheid. Het zou een van de zwaarste EVA's worden ooit. Zelfs de getrainde mannen als David en Leandro hadden het op een bepaald moment moeilijk. Afdalingen en rotsen beklimmen en dit heen en terug. Ik heb afgezien als de beesten.
De EVA heeft in totaal drie uur geduurd waarvan we er twee uur en twintig minuten van gelopen hebben. Maar het landschap die we te zien kregen maakte alles goed. We waanden ons op een andere planeet, onvoorstelbaar en indrukwekkende beelden kregen we te zien.
We vonden ook een ingang door het struikgewas en bereikten de half bevroren rivier. Dit keer kon ik een waterstaal nemen van stromend water.
De voldoening was groot. Even later deden we op drie plaaten metingen van de bodemdichtheid met de penetrometer en werd een bodemstaal genomen.
Onderweg had David zonder het te merken zijn radio verloren, maar na een kort zoektocht vonden we die gelukkig terug. Geoloog David was verwonderd wat hij allemaal te zien kreeg en zijn enthousiasme was bijzonder groot. We vonden in de structuur van de imense wande van de kloof sporen van aardbevingen.
Even verder stonden we even stil om de prachtige en buitengewone natuur te bewonderen en plots zag ik iets tussen de rotsen bewegen. Leven op Mars, ja, maar dan in de vorm van een uil. Wat moet dat beest gedacht hebben toen we daar stonden te kijken. Maar dan moest het zwaarste nog komen de terugtocht met beklimmingen opnieuw met de 20 kg materiaal met daarbij nog onze ruimtepakken.
Intussen was het middag geworden en de zon stond hoog aan de hemel en we ondervonden al snel dat we teveel kledij aanhadden. Uitdoen kon niet en dus was het zweten geblazen in onze helmen en pak. Zelden heb ik in mijn leven zo afgezien. We moesten een hoogte overwinnen van 174 meter terug naar onze voertuigen. Op verschillende plaatsen moesten we even op adem komen, ook Leandro en David en dan te bedenken dat ik met 50 op de teller de oudste ben van de crew.
In de late namiddag ondernamen Aster, Karon en Victoria nog een korte EVA op zoek naar verloren gegane routes en ontdekten dat Braha Highway geen alternatief is om Copernicus Highway te bereiken omdat er een rivier tussendoor stroomt. De komende dagen wordt dit verder onderzocht. Tijdens de tweede EVA werkten reeds aan de rapporten en bij de aankomst van de tweede crew waren deze al bijna klaar en konden we aan tafel. Kerstavond met enkele hapjes met Chicken soup en Chili en een kleine snack. Na de maaltijd werd er nogal wat afgelachen. We namen met de camera een enkele funny beelden op. Nu werken we nog onze blog bij en dan zullen we nog wat samen zitten. Morgen op Kerstdag gaan we het rustig aandoen. We ontbijten pas rond 9 uur en zullen wellicht maar één EVA doen. Maar dat staat dit keer nog niet vast. We zullen zien. Morgen is het cooking day en mogen we dus voedsel mengen en brood en gebak klaarmaken. Het zal een verfrissing zijn. En nu al kijken we uit naar 31 december. We keren dan terug naar Grand Junction en zullen daar wellicht een feestje bouwen. Tijdens de missie is geen drank toegelaten, hoezeer we graag ook wel een biertje zouden lusten... Tot Kerstmis.
